1-1- تاریخچه آنتی بیوتیک
1-1-1- مکانیسم عمل آنتی بیوتیکها
بیشتر آنتی بیوتیکها بر روی هر دو نوع سلول پروکاریوتها و یوکاریوتها اثر میگذارند و به همین دلیل نمیتوان همه آنها را از نظر درمانی برای انسان مورد استفاده قرار داد. آنتیبیوتیکها به دو گروه عمدهی عوامل کشنده یا سیدال[1] که تمام سلول ها را می کشند و عوامل استاتیک[2] که رشد باکتری را مهار میکنند طبقه بندی میشوند. در جدول شماره 1-1 مهمترین داروهای ضد میکروبی و مکانیسم اثر آن ها را نشان میدهد. آنتی بیوتیکها از طریق چهار مکانیسم کلّی ویژگی باکتریوسیدی یا باکتریواستاتیکی خود را بروز میدهند.
1-1-1-1- جلوگیری از سنتز دیواره سلولی باکتری: باكتریها یک لایه خارجی سخت دارند كه دیواره سلولی آنها است و شكل میكروارگانیسم را تعیین میكند و از سلول باكتری كه فشار اسموتیک بالایی دارد محافظت می کند . آسیب به دیواره سلولی (توسط لیزوزیم) یا مهار تولید آن ، به متلاشی شدن سلول می انجامد. آنتیبیوتیکهایی که باعث مهار سنتز دیواره ی سلولی می شوند عبارتند از: پنیسیلینها (پنیسیلین G، پنی سیلین V، آمپی سیلین، نفسیلین، تیکارسیلین،کاربنیسیلین، کلوکاسیلین)، سفالوسپورینها، باسیتراسین، وانکومایسین، سیکلوسرین، نووبیوسین، تیکوپلانین، ریستوستین، فوزومیوسین و فسفونوپپتیدها.
2-1-1-1- مهار پروتئین سازی: آنتی بیوتیکهای این گروه را می توان در دو گروه ممانعت کننده از نسخه برداری و ممانعت کننده از ترجمه تقسیم بندی کرد. گروه اول شامل اکتینومایسین که با اتصال به مولکول DNA مانع سنتز mRNA می شود و ریفامپین که با اتصال به آنزیم RNA پلی مراز مانع سنتز mRNA میشود. گروه دوم شامل آنتیبیوتیکهای مهارکننده جزء30S ریبوزوم(آمینوگلیکوزیدها، آمینو سایکلیتولها، تتراسایکلین ها) و آنتی بیوتیکهای مهار کننده جزء 50Sریبوزوم(ماکرولیدها، لینکومایسینها و تتراسایکلین).
3-1-1-1- جلوگیری از سنتز اسید نوکلئیک: این گروه شامل میتومایسن( به دو زنجیره مکمل DNA متصل شده و مانع جدا شدن و همانندسازی آن میشود)، اکتینومایسین ( به مولکول DNA متصل شده و مانع سنتز مولکول mRNA میشود)، ریفامپین (به آنزیم RNA پلی مراز متصل شده و مانع سنتز mRNA میشود)، کینولونها (نالیدیکسیک اسید؛ سینوکساسین و مشتقات فلورینه آن شامل نورفلوکساسین، سیپروفلوکساسین) میباشند.
2-1-1- ژنتیک تولید آنتی بیوتیک
ژن تولیدکننده آنتیبیوتیک و دیگر متابولیتهای ثانویه اکتینومیستها معمولا بهصورت کلاستر[1] و یا به صورت پلاسمیدهای خطی بزرگ دیده میشوند. از نظر ژنتیکی آنتی بیوتیکها با وزن مولکولی پائین، ساختار بسیار پیچیده دارند که نزدیک به 50 ژن در سنتز آنها دخالت دارد (Cundliffe, 2006). این در حالی است که یک ژن به آسانی میتواند یک پروتئین به وزن 100 کیلو دالتون را رمز گذاری کند(Challis, 2003). بعضی از جنسهای استرپتومیسس بیش از 20 کلاستر ژنی را به سنتز متابولیتهای ثانویه اختصاص دادهاند. هر آنتی بیوتیک حدود 1% از کل ژنوم اکتینومیست تولید کننده را لازم دارد. علاوه بر ژنهای لازم برای سنتز آنتی بیوتیک بعضی کلاسترها دارای ژنهای تنظیم کننده تولید آنتی بیوتیک میباشند (Cundliffe, 1989).
خرید اینترنتی فایل کامل :
[1] . Clustered
[1] . Cidal
[2] . Static
[1] . Santonin
[2] . Cinchona
[3] . Paul Ehrlich
[4] . Arsphenamine
[5] . Antibiosis
[6] . Vilmain
[7] . Antagonism
[8] . Louis Pasteur
[9] . Robert Koch
[10] . Allexander Fllemiing
[11] . Staphylococcus
[12] . Penicillium
[13] . Florey
[14] . Chain
[15] . Penicllium notatum
[16] . Gramicidin
[17] . Bacillus bervis
[18] . Streptomycin
[19] . Streptomyces
[20] . Waksman