هم چنین تحقیقات نشان داده که اسیدیته دستگاه گوارش طیور برای تجزیه کامل یا قابل قبول فیتات توسط فیتاز مطلوب نیست. بدلیل اینکه بازده عمل فیتاز به اسیدیته و غلظت سایر کاتیون های آزاد مرتبط   می باشد، لذا ممکن است با بهره گرفتن از اسیدهای آلی با خواص کیلات کنندگی بتوان بازده عمل فیتاز را تشدید نمود. در صورتی که اسیدهای آلی pH مناسبی برای آنزیم های پروتئولیتیک در دستگاه گوارش ایجاد می کنند.

گزارش شده است افزودن اسید سیتریک[7] در جیره های حاوی فسفر کم، موجب بهبود وزن بدن، ضریب تبدیل، کاهش فعالیت آلکالین فسفاتاز و افزایش غلظت فسفر پلاسما می گردد اما اثری بر مصرف خوراک، خاکستر استخوان درشت نی و غلظت کلسیم پلاسما ندارد. فیتاز میکروبی موجب بهبود وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در

خرید اینترنتی فایل کامل :

 جیره های کم فسفر شده ولی اثر متقابل میان اسید سیتریک و فیتاز مشاهده نگردیده است (ابراهیم نژاد و همکاران، 2008). در آزمایشی که توسط سنتنو و همکاران (2007) انجام شد، با افزایش سطح اسید سیتریک از 2 به 5% اثری در عملکرد مشاهده نگردید ولی موجب بهبود قابلیت هضم پروتئین خام شد که معنی دار نبود. اسید سیتریک به تنهایی در قابلیت هضم پروتئین مؤثر نبوده و همچنین اثر متقابل اسید سیتریک و فیتاز میکروبی مشاهده نگردیده است. نتایج بررسی اثر چند اسیدآلی بر هیدرولیز فسفر فیتاته نشان داد که افزودن اسید سیتریک موجب ابقاء بیشتر کلسیم و فسفر و همچنین بهبود در عملکرد رشد جوجه های گوشتی در مقایسه با اسید فورمیک و اسید مالیک گردیده است (لیم و همکاران، 2008). آزمایش موجود نیز به منظور بررسی اثر اسید سیتریک و فیتاز میکروبی بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی (پروتئین، انرژی، کلسیم و فسفر) و عملکرد جوجه های گوشتی اجرا گردید.

1- 2   اهداف

اهداف این تحقیق عبارت بودند از:

1. افزایش قابلیت دسترسی فسفر و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی جیره.
2. بررسی اثرات اسید سیتریک و فیتاز میکروبی و اثر همکوشی آنها و مقایسه ی اثرات اصلی در بهبود عملکرد جوجه های گوشتی.
3. بررسی اثر اسید سیتریک و فیتاز میکروبی بر فعالیت آنزیمی سرم و ابقاء مواد معدنی دو ظرفیتی پلاسما.